ควรกระจายความเสี่ยงแบบไหน ให้เหมาะสมกับเป้าหมาย

เป้าหมายไม่สำคัญ (ไม่จำเป็น) และระยะเวลานาน : ตัวอย่างเช่น เป้าหมายเงินของขวัญลูกเมื่อเรียนจบในช่วง 20 ปีข้างหน้า

 

เป้าหมายสำคัญ (จำเป็น) และระยะเวลานาน : ตัวอย่างเช่น เป้าหมายการเกษียณ ในช่วง 20 ปีข้างหน้า

 

ทั้ง 2 เป้าหมายสุดท้าย มีจุดเหมือนกัน คือ ระยะเวลาที่ยาวนาน ซึ่งเป็นอีกส่วนที่สามารถช่วยกระจายความเสี่ยงได้จากระยะเวลาที่ยาวนานมากกว่า 10 ปีขึ้นไป ซึ่งเป็นเวลาที่มักจะผ่านวัฏจักรเศรษฐกิจทั้งการถดถอย และการขยายตัวถึงขีดสุด ช่วยให้การเพิ่มมูลค่าของการลงทุนมีโอกาสเกิดขึ้นได้มา พร้อมๆ กับลดโอกาสการขาดทุนลงมา สอดคล้องกับสถิติในรูป ที่ระบุว่าแม้จะลงทุนในหุ้น 100% แต่หากลงทุนได้นานถึง 10 ปี ไม่ว่าจะในช่วงเวลาใดโอกาสขาดทุนจะแทบหมดไป คิดเป็นผลตอบแทนต่ำที่สุดเป็นการขาดทุนเพียงประมาณ 1% ต่อปีเท่านั้น 

 

แต่หากประกอบกับการกระจายความเสี่ยงด้วยการถือครองตราสารหนี้ ซึ่งเป็นสินทรัพย์ปลอดภัย 50% จะเห็นได้ว่าผลตอบแทนที่ทำได้ต่ำที่สุดเมื่อลงทุน 10 ปีขึ้นไปนั้นยังอยู่ในระดับเฉลี่ย 2% ต่อปี มากกว่าอัตราเงินดอกเบี้ยเงินฝากในขณะนี้

 

ดังนั้นแล้วการออมเงินด้วยระยะเวลาที่ยาวนานเช่นนี้ ผู้ออมจึงสามารถที่จะเลือกรับความเสี่ยงได้สูงมากขึ้น เพื่อรับโอกาสสร้างผลตอบแทนที่ดี เพิ่มโอกาสให้รางวัลแก่คุณลูก หรือยกระดับคุณภาพชีวิตหลังเกษียณไปอีกระดับ แต่ก็ไม่สูงเกินไปจนรับผลขาดทุนไม่ได้ และถอดใจเลิกออมไปในที่สุด

 

จุดที่สำคัญเพิ่มเติมก็คือ การทยอยลดความเสี่ยงลงมา เมื่อเหลือเวลาในการลงทุน หรือ เข้าใกล้ถึงเวลาที่ต้องใช้เงินเหล่านั้นมากขึ้นเรื่อยๆ เช่น อีก 5 ปีเกษียณ หรือ อีก 5 ปีคุณลูกจะเรียนจบ เป็นต้น ควรลดความเสี่ยงลงมาจากระดับสูงสู่ระดับกลาง และในช่วง 2-3 ปีสุดท้าย ที่ควรลดลงมาสู่ระดับต่ำที่สุด เมื่อถึงเวลาที่จำเป็นจะต้องนำเงินมาใช้จ่าย เงินเหล่านั้นจะอยู่ครบพร้อมให้เรานำออกมาใช้

---